Kamuda yönetim, sadece devletin işleyişini değil, aynı zamanda toplumun devlet kurumlarına olan güvenini, kamu hizmetlerinin etkinliğini ve devletin halkla olan ilişkisini doğrudan etkileyen kritik bir süreçtir. Ancak ne yazık ki, kamuda liyakatten yoksun, adalet duygusundan uzak ve güçlerini siyasetten alan yöneticiler, hem kurumların işleyişini aksatmakta hem de devletin temel ilkelerine zarar vermektedirler. Bu yazıda, özellikle kurum kültüründen uzak, kurumsallık anlayışından bihaber, adil olmayan, haksızlık yapan ve kendi çıkarları doğrultusunda devlet imkanlarını kullanan liyakatsiz yönetici türlerini derinlemesine inceleyecek ve bu tür yönetim anlayışlarının devlet yapısına ve toplumsal huzura verdiği zararlara ışık tutacağız. Kurum Kültüründen Uzaklık ve Kurumsallığın Yoksunluğu: Kamusal Alanın Çürümeye Başlaması Kurum kültürü, bir organizasyonun iç değerleri, normları ve iş yapma biçimleriyle şekillenen, tüm çalışanları kapsayan bir anlayıştır. Kamuda bu kültür, kamu görevlilerinin halkla olan ilişkileri, hizmet sunumu ve devletin temel işlevlerinin verimli bir şekilde yerine getirilmesi için kritik öneme sahiptir. Ancak liyakatsiz yöneticiler, kurumsal değerlerden ve kültürden uzak, sadece kendi kişisel çıkarlarına odaklanarak bu kültürü yok sayar. Kurumsallık, bir kurumun sadece bireysel çıkarlar ve geçici güç oyunları yerine, uzun vadeli ve sürdürülebilir bir vizyonla hareket etmesi anlamına gelir. Kamuda liyakatsiz yöneticiler, genellikle bu vizyonu göz ardı ederler. Bir yönetici, kurumun geleceği ve sürdürülebilirliği yerine, yalnızca mevcut gücünü elinde tutmak ve siyasi bağlantıları aracılığıyla çıkar sağlamak için hareket ettiğinde, kurumun uzun vadede sağlıklı bir şekilde işleyebilmesi mümkün olmaz. Bu tür yöneticiler, çalışanları yalnızca kendilerine bağlı çalışan bireyler olarak görür, kurumun ortak amaçları yerine bireysel çıkarları ön plana çıkarırlar. Bu yönetim tarzı, kurum içinde hem iş yapma biçimlerini hem de iletişim şekillerini olumsuz yönde etkiler. Çalışanlar, sadece görevinin gerektirdiği işi yerine getirmekle kalmaz, aynı zamanda yöneticilerinin kişisel isteklerine göre hareket etmek zorunda hissederler. Bu da, kurumsal birlikteliği ve işbirliğini zedeler, zamanla çatışmaların ve güvensizliklerin doğmasına neden olur. Adaletsiz Yönetim: Haksızlık, Ayrımcılık ve Eşitsizlik Kamuda adalet, sadece yasal bir zorunluluk değil, aynı zamanda kamu görevlilerinin motivasyonunu artıran ve toplumun devlete olan güvenini sağlayan temel bir ilkedir. Ancak liyakatsiz yöneticiler, bu ilkeyi göz ardı eder. Kamusal alanın eşitlik ve adalet üzerine inşa edilmesi gereken bir sistem olduğunu unutan bu yöneticiler, kişisel çıkarları ve siyasi bağlantıları doğrultusunda kararlar alırlar. Adaletin yok olduğu bir ortamda, çalışanlar arasındaki eşitsizlik derinleşir. Liyakatten ziyade, kişisel ve siyasi ilişkilere dayalı atamalar ve terfiler, kurum içindeki huzuru bozar. Hak ettiği pozisyona terfi edemeyen, yetenekli ve çabalarına değer verilmeyen çalışanlar, zamanla tükenmişlik hissine kapılabilir. Bu durum, kamu hizmetlerinin kalitesini doğrudan etkiler ve halkın devlet kurumlarına olan güvenini sarsar. Bu tür yöneticiler, yalnızca kendi çıkarlarını ve bağlı oldukları siyasi grupların isteklerini yerine getirmekle ilgilidir. Bu da, kamuda çalışanlar arasında adaletsizlik duygusunun derinleşmesine yol açar. Örneğin, bazı çalışanlar siyasi bağlantıları nedeniyle sürekli olarak ödüllendirilirken, liyakatli bir çalışan göz ardı edilir. Böylece, iş gücü içinde moral bozukluğu artar, çalışanlar arasında ayrımcılık yaygınlaşır ve kurumsal performans düşer. Kıskanmak ve Gücü Kötüye Kullanmak: Zayıf ve Adaletsiz Bir Yönetim Tarzı Kamu yöneticilerinin başarılı çalışanları kıskanması, genellikle bu kişilerin gücü elinde tutmaya yönelik korkuları ve hırslarıyla ilişkilidir. Yetenekli ve başarılı bir çalışanın, yöneticisinin ışığını gölgelemesi ya da yerini alması korkusu, liyakatsiz yöneticilerin en yaygın zaaflarından biridir. Bu tür yöneticiler, başarıyı kişisel bir tehdit olarak algılarlar ve dolayısıyla bu çalışanları engellemeye çalışırlar. Kıskançlık, sadece bireysel bir zaaf değil, aynı zamanda yönetimin kalitesizliğinin de bir göstergesidir. Başarılı bir çalışanın yerini almak yerine, yeteneklerini takdir etmek ve ona rehberlik etmek yerine, bu tür yöneticiler, başarılı çalışanın karşısına çıkarak çeşitli engeller oluştururlar. Bu engeller, terfi etmesini engellemeler, çalışma koşullarını zorlaştırmalar veya projelerini görmezden gelme gibi yöntemlerle kendini gösterebilir. Sonuçta, bu tür yöneticiler, potansiyelini tam anlamıyla kullanamayan bir iş gücü yaratır. Gücü Siyasetten Almak: Devletin Kaynaklarını Kendi Çıkarları İçin Kullanmak Siyaset, devlet yönetiminin ayrılmaz bir parçasıdır, ancak liyakatsiz yöneticiler, bu gücü yalnızca kişisel çıkarları doğrultusunda kullanmayı tercih ederler. Kamu yönetimi, bireylerin siyasi kimliklerine veya partizanlıklarına dayalı değil, devletin ve halkın çıkarlarına hizmet etmelidir. Ancak bu tür yöneticiler, kendilerini sadece siyasi bağlantılarıyla var etmeye çalışırlar ve devletin tüm imkanlarını, kendi çıkarları için kullanırlar. Bu durum, kamu kaynaklarının israfına, adaletin kaybolmasına ve devletin halkla olan bağlarının zayıflamasına neden olur. Kamusal alan, sadece iktidar partisine yakın olan grupların yararına dönüştürülürken, toplumsal fayda göz ardı edilir. Bu tür yöneticiler, kendi politik ve kişisel çıkarlarını devletin çıkarlarının önünde tutarak, kamu hizmetlerinin sunumunu aksatır. Kamu hizmetlerinde ayrımcılık ve eşitsizlik, bu tür yöneticilerin yönetim anlayışının doğal sonuçlarıdır. Krizler, Zayıflayan Devlet Yapısı ve Çözüm Yolları Kamuda liyakatsiz yöneticilerin varlığı, sadece yönetimsel bir sorun değil, aynı zamanda kurumsal ve toplumsal bir kriz yaratır. Bu yöneticiler, kamu kurumlarını zayıflatır, devletin temel işleyişini aksatır ve toplumun devletle olan ilişkisini bozar. Kamu hizmetlerinin sunumu düzensiz hale gelir, çalışanlar arasında çatışmalar artar ve devletin halkla olan güven ilişkisi zedelenir. Çözüm, liyakatsiz yöneticilerin etkisiz hale getirilmesi ve kamu yönetiminde liyakat, adalet, şeffaflık ve hesap verebilirlik ilkelerinin yeniden inşa edilmesidir. Kamuda görev alacak yöneticiler, sadece siyasi bağlantılarla değil, bilgi, beceri ve deneyimleriyle öne çıkan, kurum kültürüne hakim ve adalet anlayışını içselleştiren kişiler olmalıdır. Ayrıca, kamusal kaynakların yönetiminde şeffaflık sağlanmalı, kamu hizmetleri eşit bir şekilde halkın tüm kesimlerine sunulmalıdır. Kamu kurumlarında çalışanların, başarıları ve katkılarıyla takdir edilmesi, motivasyonlarını artırarak verimliliği yükseltecektir. Kamuda liyakatsiz, adil olmayan, kıskanarak yönetim yapan ve siyasetten güç alan yöneticiler, yalnızca devletin işleyişini aksatmakla kalmaz, aynı zamanda toplumsal huzuru ve güveni tehlikeye atar. Bu tür yöneticilerin oluşturduğu yapısal zafiyetler, kurumların çökmesine ve halkın devlete olan güveninin erimesine yol açar. Kamuda yönetim, liyakat ve adalet temelinde şekillenmeli, her bireyin eşit haklarla kamu hizmetlerinden yararlanabileceği bir ortam oluşturulmalıdır. Bu, sadece kamu görevlilerinin değil, tüm toplumun yararına olacaktır.