Yaşlılara hürmet ve sevgi; ömrümüze, ülkemize, hayatımıza sağlık, bereket, huzur, refah getirir diyerek salgın hastalığın yaşlılarda risk olmasını bahane edip anasına, babasına, ninesine, dedesine, halasına, amcasına, dayısına, teyzesine gitmeyenleri, uzak kaçanları uyarmış olalım. Allah’ın rızası; ananın, babanın rızasından, öfkesi de yine onların öfkesinden geçer. Kapılarını çalmak, uzaktan bile olsa onlarla görüşmek, ihtiyaçlarını gidermek, onları bir başkasına muhtaçmış gibi hissettirmemek, bu sıkıntılı günleri onlarla paylaşmak, onların dualarını alabilmek çok önemli. İnsan; her döneminde ama özellikle yaşlılık döneminde çoluk çocuğuyla, ailesiyle, çevresiyle bir arada olmak, ilişkilerini eskiden olduğu gibi sürdürmek ister. Yaşlıları hayatın karmaşasından, coşkusundan, hatta sıkıntılarından uzaklaştırma çabaları onların iyiliğine gibi görünse bile onların toplumdan dışlandıkları hissine kapılmalarına yol açacağı için onları mutsuzluğa, yalnızlığa, karamsarlığa sürükler. Sevildiğini hisseden, saygı gören, hali hatırı sorulan, danışılan, beraber yaşanılan, yalnızlığı giderilen bir yaşlı; sıkıntı ve bunalımdan uzak kalır, kendisini huzurlu, sağlıklı, güvende hisseder ve açar ellerini, en temiz kalple, en masum duygularla, en mazlum haliyle Allah katından geri çevrilmeyecek dualar eder. Bu sebeple bilim insanlarının ve devletin istediği her türlü tedbiri almak şartıyla; büyüklerimizi mutlu edecek, hayata bağlayacak, gönüllerini alacak ve tabi ki Allah’ın rızasını kazandıracak bütün eylemlerde bulunalım. Aslında herkes yaşlandığı zaman ne ister onu düşünsün, başkasının adına, onun iyiliği için bile karar vermesin.  Çünkü sebep korona veya bir başkası belki yarın bizler olmayacağız, belki de bizler onları bulamayacağız. Özetle hata yapıp pişman olmayalım ve burnumuz sürtülmesin.