24 Kasım; insanlara okumanın, yazmanın, dinlemenin, anlamanın, anlamaya çalışmanın, Allah, Peygamber, vatan, millet, bayrak, insan sevgisinin, dürüstlüğün, ahlakın, vefanın, saygının, adil olmanın, insanlığın temellerini atan ve önemini anlatan öğretmenlerin ve benim ilk öğretmenlerim; annem Şükran Yilmaz ve Rahmetli babam Sezai YILMAZ'ın günü... Evde soru sorduğumda  "arkadaşlarına haksızlık olur evde bana soru sorma, herkesin evinde öğretmen mi var?" Diyerek bana ahlakı, dürüstlüğü ve adil olmayı öğreten adalet timsali annemin günü... Babamın, makamı gereği, emrine verilmiş makam araçlarına rağmen annemin müdürü olduğu ve yaklaşık iki kilometre uzakta olan okula, başka araç olmadığı için, karda, kışta, kıyamette bile yürüyerek gittiğimiz, o günler sebebini anlamadığım için isyan ettiğim, bugün devletin malını özel işlerinde kullanmayarak bizleri harama sokmadıkları için minnetle andığım rahmetli babam Sezai Yılmaz ve Allah sağlık afiyet versin annem Şükran Yılmaz'ın günü... İnsanların aklına şehitliği, geçim sıkıntısını, atanamamayı, işsizliği, ek iş yapmayı, kıymet bilinmemesini, uğradıkları haksızlıkları getiren mesleğin günü... Dünyanın en kıymetli mesleği olmasına rağmen bilinçli olarak maddi ve manevi gözden düşürülen, toplum nezdinde olması gereken yerde olmasına izin verilmeyen mesleğin günü... "Bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum" diyenlerin ülkesinde "bana bir harf öğreteni kırk yıl kendime köle ederim" anlayışına mahkum edilenlerin günü... Kendilerinden on kat fazla maaş alan, geçim sıkıntısı bilmeyen, gittikleri her yerde önlerinde el pençe divan durulan, toplumu, eğitimi, öğretmenliği bilmeyen insanların maaşlarını ve akibetlerini belirlediği kutsal mesleğin günü... Kutlu olsun...  Bu kadar boş laf, saygısızlık, kadir kıymet bilmeme, vefasızlık, haksızlık, adaletsizlikle...  Nasıl kutlu olacaksa?.. İlk öğretmenim Canım Annem Şükran Yılmaz , Rahmetli babam Sezai Yılmaz başta olmak üzere , bütün öğretmenlerimi ve bütün öğretmenleri saygıyla ve sevgiyle selamlıyor, ellerinden öpüyorum...