Benim aklım ermeye başladığı günden ihtibaren gördüğüm tek bir şey var; Gençliğinden,gençlerinden devamlı korkan bir devlet gördüm.
Bugün hala aynı şekilde bu gençleri karşısına oturtup onları anlayacağı yerde,ne istediklerine çözüm getireceği yerede, onları dövüyo,hep.
Bugün ki gençler, hala dayak yiyorlar, temennim bu gidişatın değişmesidir.
Hayalleri ellerinden alınımış bir nesil üretildiğini görmekteyiz.Bugün geldiğimiz noktada çocuklarımızın hayalini kurduğu mesleği yapabilen maalesef çok az.
Hiç hayalini kurmadıkları ama mecburen yapmak zorunda kaldıkları mesleklerini yapmaya çalışıyorlar. O da artık iş bulabilirse.
Daha ileri yaşlarda,o alt yapısızlık yani estetik değerlerden uzaklık bir insan olmak bakımından büyük eksiklik.
Yontulmamış bir kafaya sahip olduğu zaman, ne ülkeni sevebiliyorsun, ne bir canlıyı, ne de bir hayvanı.
Sevgisiz bir toplum, vicdansız bir toplum olmanın asıl çilesi de burada yatıyor.
Geldiğimiz noktada birisinin sırtına binip onun hakkını, yahut onun yerini gasp edenlerden, birilerinin söylediği gibi ‘’İşini bilen’’ insanlardan zaman içinden kurtulmak dileğiyle.
SAYGILAR…