Bir ürün düşünün ki ülkenin en çok sevilen, içilmeden gün geçirilmeyen yani kısaca asla vazgeçilmez bir içeceği olsun. O kadar ki, hiçbir devlet veya özel işyeri olmasın ki birer çay ocağı bulunmasın. Hatta çok fazla bilgim yok ama irili ufaklı bütün savaş gemilerimizde bile çay ocağı vardır. Nasip olursa yarınlarda uzaya gidecek büyük uzay gemilerimizde bir çay ocağı bulunacaktır eminim. Milyonlarca ev, kahve, kafe ve restoranları zikretmeye hacet yok zaten…   Bu denli genlerimize işlemiş ve hesapsız tüketilen bir ürünün en büyük ve tüketicilerce en fazla tercih edilen bir firması nasıl olur da zarar eder? İnsanın aklı havsalası almıyor değil mi? Hani bazı beceriksiz futbolcular için söylenir ya, “Zoru başarıp bir metreden topu dışarı attı. Halbuki ayağının ucuyla dokunsa gol olacaktı” Bizim Çaykur’un zarar işi de buna benziyor. Yukarıda arzettiğimiz tablo içinde Çaykur zoru başarıp zarar ediyor!   Sözü rakamlara getirirsek, son 4 yıllık dönemde Çaykur’un zararı 2,1 milyar liraya ulaşmış durumda. Yani Varlık Fonu’na dahil edileliberi. Halbuki daha önce genelde kâr ediyordu. Varlık Holding içinde ne oldu da bu devasa zarar ortaya çıktı? Modern paketleme fabrikası hariç yeni bir tesis yapılmadığına göre bu zarar nasıl meydana geldi? Acaba piyasa faiziyle alınan kredilerden mi, zararına ihraç edilen (Dünya çay fiyatları ne yazık ki bizim maliyetimizin altında) çaylardan mı? Herhalde yetkililer kamuoyunu tatmin edecek bir açıklama yapacaktır derken son 20 yıllık dönemde dışarıdan resmi yollarla ithal edilen çaylar için 400 milyon dolardan fazla ödeme yapıldığını görüyoruz.   Tabii bu madalyonun “Resmi tarafı”. Bir de yurda kaçak sokulan onbinlerce ton kalitesiz, sağlığa zararlı çayları hiç hesaba dahil etmiyorum. Çaykur ve özel sektör depoları kuru çay dolu iken dışarıdan çay ithal etmek…   Hangi mantalite ile ve ne yapmak için, ben pek çözemedim. Geçen yıl Kalkandere yolunda devrilen “Kaçak İran Çayı” dolu TIR’ın sahiplerine sorsak bilirler mi acaba?