Tarihi destan dolu bir milletin hikâyesidir bu.
Sonsuzluğa uzanan bir inancın nişanesidir bu.
Tam 107 yıl geçti bu şanlı destanın üstünden,
Binlerce yıl geçse de kaybetmez öneminden.
Çanakkale yeniden varoluşun adıdır,
Bir milletin yeniden dirilişi, şahlanışıdır.
Benzemez hiç bir şeye bu milletin davası,
Bu milletin davası, bir insanlık kavgası.
Ölüm gelse, hoş gelir,vatan için her şey feda.
Onursuz yaşamayız,sonu ölüm olsa da
Vatan en yüce değer böyle bilir Mehmetçik,
Kanla yazılmıştır kader,bilinir bu gerçeklik.
Asımın nesli bu, kahramanlık abidesi,
Şehitliktir makamı, sonsuzluk emaresi.
Kahramanca savaştık asırlardır durmadan,
Biliyordular bunu korkmayız hiç düşmandan.
Boynumuza vurulamaz esaretin zinciri,
Cephede savaşırken unuturuz menzili.
Kim demiş çiğnenmeden Çanakkale geçilir,
İstanbul elden gider bu topraklar ezilir.
Düşman sonsuz hayale dalıp gitmiş bir kere,
Hayallerle avundu bunca sene boş yere.
İstanbul'u düşünüp,kıvrandılar sinsice,
Düşmanlar uyumadı plan yaptı her gece.
Hesap etmemişlerdi,İstanbul vatanın selameti
Gemileri karadan yürüten Fatih'in emaneti,
Kimse göz dikemezdi bu manevi servete,
Bu bir kutsal emanet,bu cengaver millete.
Düşmanın göz diktiği bu vatan kutsal vatan,
Son kalesi islâmın tarihten bize kalan.
Ona yan gözle bakan hayatına susamış,
Bilmez ki bir hilale nice canlar adanmış.
Çanakkale namustur, kandır,candır,vatandır,
Ötelerden öteye uzanan bir ummandır.
Ezeli bir görevin çilekeş yolcusuyduk,
Başı dik yürüyen bir neslin ordusuyduk.
Çanakkale bir mabet,ona mahkumduk biz.
Onu elde tutmaya ebedi mecburduk biz.
Biliyorduk bu görev hiç de kolay değildi.
Her tür hain pusuda, kolkola, sevinçliydi.
Yürüdüler üstüne vatanı almak için,
Türk'ün son kalesini galebe çalmak için.
Düşman tüm gücünü Çanakkale'ye sürdü,
En üstün donanmayla boğaz yoluna düştü,
Bilmiyorlardı başlarına neler gelecek diye,
Bilmiyorlardı bu toprağa kanlarımız hediye,
Topyekün cephedeydik, sarsılmaz bir imanla,
Helalleşip gelmiştik,yetimler kalacaktı arkada
Bütün kalpler orada atıyordu tek yumruk,
Hiç birinde yok idi zerre korku,burukluk
Anne,baba,sevgili, çoluk, çocuk,yaşlı genç
Ölüm ayırsa bile buluşmak vardı er geç
Aynı sevda uğruna,destanımızı ördük,
Her birlikte buluştuk orada bölük bölük.
Çağın en vahşi gücü bize pusu kurmuştu,
Bin bir türlü hileyle vatana göz koymuştu.
Kahpe düşman, her tür zulme başvuruyordu,
Yağmalanacaktı vatan, kalbimiz sızlıyordu
Ne din kalacaktı elde,ne mukaddes emanet,
Her şey küffar elinde,olmaz onda merhamet.
Tarih şahitti buna,neler gördü bu asil millet,
Kanla yoğrulmuş topraklarda olamazdı zillet.
Karar verilmişti çoktan, ölüm var dönmek yoktu,
Bu uğurda can vermenin gerekçeleri çoktu
Düşman temizlenecekti girdiği topraklardan,
Tek kişi kalsak bile korunacaktı vatan.
Kararlıydık şehadet şerbetinden içmeye,
Kararlıydık kurtuluşa dek vuruşup, ölmeye
İngiliz ve Fransız, şehitlik nedir bilmezdi,
Çanakkale'yi geçip, İstanbul'a girecekti.
Öyle hesap ettiler Çanakkale geçilir,
İstanbul ele geçer rüyalar gerçekleşir.
Generalmiş Harrington, söz vermiş anlaşılan,
Mehmetçik karşısında çok olmuştu yanılan.
İstanbul'a kolayca varacağız diyordu,
Ardından Anadolu dize gelir sanıyordu.
Şaşırdı ortak düşman direnişi görünce,
Bu ordu yenilmezdi,korkmuştu öğrenince
Kükremişti Mehmetçik onca yokluğa rağmen,
Yeminliydi,düşmana bir karış toprak vermem,
Top mermilerine adeta tebessüm ediyordu,
Kalpler gökyüzünde,eller tetikte duruyordu.
Ölüm kol gezse de her cephede bir zafer,
Sesler yankılanıyor hiç kimsede yok keder,
Her cephede sonsuz nur şehitler gülüyordu,
Her cephede bin umut durmadan büyüyordu.
Tarihler adım adım,müjde yaklaşıyordu.
18 Mart 1915'de güneş yeniden doğdu.
Çanakkale geçilmez anladı bunu düşman,
Gömüldüler denize diliyorlardı aman.
İmdada yetişecek kimse bulamadılar,
Beklenmeyen bir yerden baskına uğradılar.
Çanakkale bağrını saplayınca düşmana,
Alçakça saldırılar yayılmıştı her yana,
Yakıp,yıkıyorlardı,önlerinde ne varsa.
Vahşetin çirkin yüzü onların suretiydi,
Bizi sarıp,kuşatan Allah'ın rahmetiydi.
Conkbayırı, Koca Çimen her taraf ayaktaydı,
Her tarafta neferler cephede durmaktaydı.
Gelibolu yanıyordu aylarca sürdü savaş.
Aylarca döşek oldu toprak,yenmedi sıcak aş.
Tam sekiz ay sürdü düşmanla vuruşmamız,
Anladılar sonunda kaçmaktır kurtulmamız.
Düşman anlamıştı artık bu vatan başka bir vatan,
Yedisinden yetmişe hep mücahit, hep bir kahraman.
Zafer yakındı elbet, sonunda geldi müjde,
Anafartalar'dan yükselen ses oldu bize hediye.
Yedi düvel geldiler,darmadağın gittiler,
Osmanlı'nın ruhunu bir daha öğrendiler.
Kimse sınamamalı sonu hüsrandır bunun,
Düşman ayak basarsa yanı başında ölüm.
Çanakkale bu milletin göğsünde sönmez nişan,
Çanakkale varlığımız,düşünmeyiz şöhret,şan
Çanakkale,
kurtuluş meşalesi,ebediyetin habercisi, ruhu.
Gökyüzü maviliğine uzanan el,üstümüzdeki rahmet nuru.