Babacan tavrıyla Koca Reis lakabı çok yakışmıştı.     Rize’mizin önemli mimarı koca Reisimiz 1983 yılı 8 Ağustos2unda aramızdan ayrıldı gün doğanlar bugün olgunluk yaşını geçti.37 yıl önce aramızdan ayrılan Ekrem Orhon sağlık için tehlike olan Koronavirüs dolaysıyla ilk kez Rize Kalesindeki kabri başında anılamadı.     Kalede bulunamasak ta Fatiha’mızı her yerden vefat edenlere şehitlerimize gönderebiliriz bende öyle yaptım.     Ekrem bey, Rize’ye sevdalı bir adamdı, Siyasetçi değil hizmet adamıydı.    Koca Reisi İkizdereliler çok sever.    Şuna kesin inanırım ki Rize’nin diğer ilçeleri İkizdereliler kadar Ekrem Orhon’u sevmez, sevemez.     Bende İkizdereli olarak Ekrem Orhon’a vefa borcumuz vardır diyorum.     Sebebini 80 sonrası doğanlar bilmez.    Rize-İkizdere arasında yol yoktu.     Yol açıldı İkizdere’ye ilk araba 1952 yılında geldi. Daha sonra devam ederek İkizdere-İspir –Erzurum karayolu açılmaya başladı.     Bu yolların açılmasında Koca Reisin yani Ekrem bey’in çok emeği katkısı var.50 li yıllarda Trabzon’da Karayolları Bölge Müdürüydü bu vesileyle yolumuzun açılmasında katkısını emeğini unutmuş değiliz. Bugün Sivrikaya köyümüzde yol açılırken Şantiyede yattığını söyleyen köylülerimize şahit oluyorum.     Ailesinden çok yolu olmayan il ve ilçelerdi onun derdi.     İkizdere sonrası Ovit İspir Erzurum en büyük hayaliydi.1936 da ABD de okurken Üniversitedeki bitirme tezi Ovit Yolunun geçişi idi. Bu tezi geçen yıl değerli araştırmacı arkadaşımız Recep Koyuncu Amerika’dan tedarik ederek yayınlanmasına vesile olmuştur.      Bölgemizin geçilemeyen zirvesi olan Ovit yolu konusunda çok yazılar yazmıştım, yazılarımda tabi iki Ekrem Orhon’u anmadan geçmek olmazdı.      Uzun zaman oldu İstanbul’da Rize Vakfının bir yemeğine davetliydim. Vakıf yönetiminde olan kızı Çayhan Dervişoğlu ablamı orada tanıdım. Gazeteci arkadaşım beni bu İsmet Kösoğlu diye tanıştırırken Çayhan Dervişoğlu’nun sevinci, samimiyeti ve vakarını unutamıyorum. İsmet dedi sen babamı unutmadın, her yazında rahmetle anarak yazıyorsun ne vefalı kardeşimsin derken hizmet yapanı unutamayız edasıyla ben ondan daha mutlu olmuştum.     Yıllar geçti her 8 Ağustosta Rize Kalesindeki kabrine Çayhan ablamızda gelirdi.2020 yılı sağlık tehlikesi dolayısıyla anma programını yapamadık.      Yıl değil uzun yıllarda geçse hizmet yapanları unutmamız mümkün değil.37 yıl önce vefat eden Rahmetli Koca Reis’i yakından gören ve bir bardak su vermiş birisi olarak Rahmetle anıyorum. Allah’ım rahmet eylesin mekânı cennet olsun.