Bu günlerde birçok ihtiyacın aslında gerçek ihtiyaçlarımızdan olmadığını anlıyoruz. Aksine daha önce ihtiyaç gibi görünmeyen sarılmak, kucaklamak, hal hatır sormak, bir araya gelmek gibi insani faaliyetlerin ne kadar da büyük ihtiyaç olduğunu fark ediyoruz. Ölümden ne çok korktuğumuzu, hayatı bir o kadar sevdiğimizi anlıyoruz. Kapıda duran arabanın, lüks evlerin, yatların katların ne kadar manasını yitirdiğini görüyoruz. Mahşeri andırırcasına insanların birbirinden ürktüğüne, birbirinden kaçtığına, şahit oluyoruz. Her gün gerilmemizden öte hiçbir fayda sağlamayan birçok haberle meşgul oluyoruz. Devlet Büyüklerine güvenip alınması gereken tedbirlere uyduktan sonra, virüs testinin nasıl yapıldığını, kaç hastanın yoğun bakımda olduğunu, kaçının entübe edildiğini bilmek zorunda olduğumuzu düşünmüyorum. Yetkililer her gün detaylı bilgilendirme yapıyor. Keşke çözüme katkı sağlamayacak gelişmelerden haberdar olmasak. “Şehirler arasında dondurma dağıtımı yapan bir trenin soğuk hava deposu vagonunda, çalışanlar içerdeyken kapı kapanır. Kapıyı açmayı başaramazlar. Bağırırlar, çağırırlar kimselere seslerini duyuramazlar. Zaman ilerledikçe, içlerinden biri donacağız, donarak öleceğiz diye ümitsizce sızlanmaya başlar. Doğal olarak moralleri bozulan işçiler çaresizce donarak öleceklerine, kurtulamayacaklarına yavaş yavaş inanmaya başlarlar. Tren diğer şehre vardığında istasyonda durur, vagonun kapısı açılır ve içerde kalanların ölmüş olduğu görülür. Yapılan otopsi sonucu tamamının donarak öldüğü anlaşılır. Oysa vagonun soğutucusu arızalı olduğundan çalışmıyormuş.” “Sıra bize ne zaman gelecek” diye beklemek yerine, başımızı sokacak bir evimiz, açlığımızı giderebilecek yiyeceğimiz, temiz su kaynaklarımızın var olduğuna şükredip, moral değerlerimize sarılmalıyız. Yakın çevremizde varsa ihtiyaç sahipleri, ekmeğimizi paylaşmalıyız. En önemlisi, insana azami değer veren, varlığını insanı yaşatmaya bağlayan bir Devletin, Ülkenin  vatandaşı olmamız.   Batıdaki bazı haberleri duydukça, bu memleketin kıymetini, necip milletimizin değerini daha iyi anlıyoruz. Parasıyla yaşlı kadının yiyecek ihtiyacını karşılamakta tereddüt eden bir zihniyete karşı “Komşusu açken tok yatan bizden değildir” anlayışı. Bizim iklimimizin güzelliği bu işte. Jandarmanın yaşlı Ninenin bahçesine istediği ağacı dikmesi, Polisin  Dedenin tarlasını traktörle sürmesi, daha neler neler. Emin olun bu günler Allah’ın izniyle geride kalacak, doya doya yaşayacağımız daha ne baharlar gelecek, kır çiçekleri yeniden açacak yaylalarda. Pınar başlarında güzellikleri soluyacağız. Devletimize güvenelim, alınan kararlara uyalım. “Dost kara(ntina) gün(ün)de belli olur”. Etrafı(mn)ızda çok sayıda kara gün dostu var. Hamiyetperver Milletimiz, bu konuda tektir. Devletimiz de bunu dünyaya tekrar göstermektedir. Hani Kovid 19 pandemisi geçtikten sonra, dünya eskisi gibi olmayacak deniyor ya, Biz de bu günlerde kişisel muhasebemizi yapıp, daha güzele yelken açmak için yeni rotalar belirleyelim. Sağlıklı günlerde buluşmak dileğiyle.