Bayramlar denince çoğu kimsenin aklına nedense çocukluğu gelir. Biraz yaşı ilerlemiş insanlar anılarını anlatmaya başlarlar. “nerde eski bayramlar” diye başlanan anılar güzeldir aslında. Çocukluğunda alınan bayramlıklar hep aklındadır. Hani artık filmlerde gördüğümüz bayram ayakkabılarıyla yatan çocuklar, önceden alındığı halde bayramda giyilecek olan giysiler hep akıllardadır. Bayram günü farklı bir heyecanla beklenirdi. Çocuklar yeni giysilerle büyükleri dolaşıp harçlık almaları güzel bir dayanışmaydı. Büyüklerin elinin öpülmesi bayram harçlıklarının toplanması ve hasılat hesabı. Sonrada bu hasılatın nasıl harcanacağı hesabı vardı. Kısa süre sonra zaten bu hesap yapılır ve uygulanırdı. İnsanlar dayanışma içindeydiler. Bu dayanışma bayramlarda daha ön plana çıkardı. Komşunun eksikleri tamamlanır. Çocuklarına bir şeyler alamayana da yardım edilirdi. Ne yazık ki günümüzde bu dayanışmayı görmek zor. Tabii bu insanların daha fazla yapmak zorunda oldukları yaşam mücadelesi bu değerleri geride bıraktı. Önceden mahalleli birbirini tanırken şimdi yanı başındaki komşusunu tanımaz hale geldi. Sokakları dolduran oyunlarıyla sokaklarda şen kahkahaları duyulan çocuklarda yok artık. Mahallelerde ne oynanacak oyun alanları kaldı ne de sokağa çıkıp oynayacak çocuklar kaldı. Mahalleler rant uğruna betonlaştı, oyun alanları gökdelenlerle doldu. Çocuklarda telefonlarının bilgisayarlarının başında sanal ortamda yok olmaya başladılar. Günümüzde bayramlar artık eski tadı vermiyor artık. Ne yaşlılar memnun ne de çocuklar. İnsanlar birbirine yabancılaşınca çocuklarda bu kaynaşmayı sağlayamıyor. Yabancı eve gidip bayramlaşma harçlık alma olayı da ne yazık ki sona erdi. Yan komşunun kapısını da bayramlaşmak için çalan yok artık. Dünya sistemi artık bu şekilde şekillendi. Gelişmiş ülkelerde bu daha önce başladı. Yabancılaşma artık her yerde var. Avrupa da birçok ülkede hava kararmadan insanlar evlerine çekiliyor Sokaklar bomboş. İnsanlar evlerinde sanal ortamla baş başa kalıyorlar. Tabii bu yabancılaşma dostlukların yok olmasına neden oluyor. Dostluk olmayan yerde yardımlaşmada ortadan kalkıyor. Umarsız ilgisiz insanlar robot olma yönünde hızla ilerliyor. Ne yapmalı diye bakarsak aslında çok fazla seçenek olduğunu görebiliriz. Ama bir yerden başlamak gerekiyor. Eski dostlukları eski bayramları tekrar kazanmamız gerekiyor. Burada önce insana yani bizlere görev düşüyor. Sabah sokağa çıkınca karşıdan gelene bir selam vermek bir günaydın demek onunda ufkunu açacaktır. Mahallede ihtiyacı olanları bulup mahalleli olarak bir ziyaret etmek bir yardımda bulunmak hiç de zor değildir. Bunları yapınca önce kendimize olan saygımız artacaktır. “Bir şeyler yapmalı” deyip bir şeyler yapmaya başlama zaman