Sorun, devletin milletten yardım istemesi değil. Olağanüstü zamanlarda bu yapılabilir. Ki, olağanüstü bir süreçten geçiyoruz. Sorun; sınırsız kamu harcamalarıdır, KÖİ adı altında hazinenin yıllarca sürecek yükümlülük altına sokulmasıdır. Sorun, itibardan tasarruf olmaz denilerek toplanan vergilerin saraylar için, binlerce lüks makam aracı için harcanmasıdır. Sorun, işsizlik fonu gibi fonlarda toplanan paraların ve daha evvel toplanan yardım paralarının yerine ulaşıp ulaşmadığının sorgulanamamasıdır. Sorun, yönetimin şeffaf olmaması, hesap vermekten kaçınmasıdır. Sorun, sürekli olarak kendisine yalan söylenen halkın yönetime güveninin sarsılmış olmasıdır. Sorun, halk zayıflarken beş-on kişinin kamu kaynaklarını yağmalayarak obezleşmesidir. Sorun, merkezi hükümetin belediyeleri başka partilere oy verip kazandırdığı yerlerde halkı cezalandırmaya çalışmasıdır. Sorun, bütün dünya pandemi ile savaşırken ve herkese 'evde kal' çağrısı yapılırken, İstanbul'da organize şekilde kalabalık oluşturarak belediye otobüslerinde görüntü verip belediye başkanını yıpratmaya yönelik davranışlar içine girebilecek kadar gözü dönmüş olmaktır. Sorun, salgın nedeniyle işini kaybedenlere, yoksul ve ihtiyaç sahiplerine doğrudan yardım eli uzatmak için kampanya başlatan belediyelere yasak getirip, merkezi hükümetin nereye harcandığının hesabını vermemek üzere yardım talebinde bulunmasıdır. Sorun, nepotizmdir, partizanlıktır, liyakatsizliktir.