Ömer bin Hattâb radıyallahü anh, Resûlullahın 2. halifesidir. Aşere-i mübeşşeredendir. Hicret-i Nebeviyye’de 40 yaşında idi. Kureyş’in eşrafından idi. Bisetin 6. yılında, 40. olarak imana geldi. Bununla Müslümanlar çok kuvvetlendi.   Silahlı olarak, açıkça hicret etti. Resûlullahın gelmekte olduğunu Medine’deki Müslümanlara müjdeledi. Bütün gazalarda bulundu. Çok kahramanlık gösterdi. Faruk adını aldı. Ebu Bekir’i halife yaparak, karışıklık çıkmasını önledi. 13. yılda Halife seçildi. Çok memleket aldı. İslam’ın adaletini bütün dünyaya tanıttı. 23. yılda câmide sabah namazına durunca, Mugîre bin Şube’nin kölesi Ebû Lü’lü Fîruz kâfiri tarafından bıçakla karnından yaralanıp, 24 saat sonra vefat etti. Resûlullahın yanına defnedildi.   Çok hadis-i şerif ile methedildi. Bunların çoğunu hazret-i Ali haber vermiştir. Benî-Adiy kabilesi büyüklerinden olup, soyu Hattâb bin Nüfeyl bin Abdül’uzza bin Rebâh bin Abdüllah bin Kurat bin Rezâh bin Adiy bin Kâ’b’dır. İri yarı, buğday renkli, uzun boylu, gözleri kızıl, bıyıklarının ucu sarı idi. Üzüntülü veya düşünceli olunca uçlarını bükerdi. Sakalı ve bıyıkları sık idi. Yanaklarının üzerinde az idi. Sol elini, sağ eli gibi iyi kullanırdı. Eyere dokunmadan ata binerdi. Çok heybetli, yüreği çok kuvvetli idi.   Edebinden, hayâsından, Resûlullahın huzurunda o kadar yavaş konuşurdu ki; “Yüksek söyle yâ Ömer! İşitmiyorum.” buyururlardı. Resûlullahın kayınpederi idi. Hazret-i Ali’nin de damadı idi. Kaynak: (Saadeti Ebediye)